Rond de twintigste week is het kindje meestal van buitenaf voelbaar. Dat is ook de tijd dat we beginnen met de begeleiding.
De ouders komen samen, of eigenlijk komen ze met z’n drieën, en in de eerste bijeenkomsten ligt de nadruk op het contact maken met het kindje.
Vaders wordt geleerd hoe ze de baby al in de baarmoeder kunnen omvatten en voelen. Door de affectieve aanraking voelt het kindje zich veilig en ervaart het de uitnodiging om naar je toe te komen. De vader kan natuurlijk ook een vrouwelijke partner zijn.
Voor de moeder, die het kindje ook van binnenuit voelt, is het vreugdevol om de ontroering van de partner te zien als de baby zo alert op zijn aanraking reageert. De betrokkenheid van de partner en het plezier om dit samen zo intens te beleven schept een sterke onderlinge band.
Het kindje neemt steeds meer ruimte in en het is voor de moeder belangrijk dat ze haar kind goed in haar midden draagt. Zo heeft het kind veel meer ruimte en heeft de moeder minder last van het gewicht dat anders zo sterk vóór haar is. Ook hier leert de vader hoe hij haar in ondersteunende houdingen kan helpen contact te houden met haar basis en met haar kind.
Naarmate de zwangerschap vordert, wordt er meer aandacht gegeven aan de bevalling. Belangrijk is dat de moeder het vertrouwen in haar eigen natuurlijke vermogen tot baren mag voelen. Door aandachtig en bewust te zijn van haar lichaam, zal ze gericht zijn op het verzachten van haar bekkenbodem. Samen, vader moeder en kind zoeken naar een manier om met elkaar in verbinding te blijven tijdens de verschillende fasen van het geboorteproces.
De totale begeleiding bestaat uit zes ontmoetingen van een uur. Na de geboorte staan we nog even stil bij al datgene wat jullie in de periode van de zwangerschap hebben ingezet en hoe je dat kunt laten doorklinken in het dagelijkse gebeuren zoals het voeden, dragen, aankleden en in bad doen.
